Praticar o verbo
Infinitivoprovocar
Gerúndioprovocando
Particípioprovocado

Modo indicativo

Presente

euprovoco
tuprovocas
ele, ela, vocêprovoca
nósprovocamos
vósprovocais
eles, elas, vocêsprovocam

Pretérito imperfeito

euprovocava
tuprovocavas
ele, ela, vocêprovocava
nósprovocávamos
vósprovocáveis
eles, elas, vocêsprovocavam

Pretérito perfeito

euprovoquei
tuprovocaste
ele, ela, vocêprovocou
nósprovocámos, provocamos
vósprovocastes
eles, elas, vocêsprovocaram

Pretérito mais-que-perfeito

euprovocara
tuprovocaras
ele, ela, vocêprovocara
nósprovocáramos
vósprovocáreis
eles, elas, vocêsprovocaram

Futuro do presente

euprovocarei
tuprovocarás
ele, ela, vocêprovocará
nósprovocaremos
vósprovocareis
eles, elas, vocêsprovocarão

Futuro do pretérito

euprovocaria
tuprovocarias
ele, ela, vocêprovocaria
nósprovocaríamos
vósprovocaríeis
eles, elas, vocêsprovocariam

Modo subjuntivo

Presente

que euprovoque
que tuprovoques
que eleprovoque
que nósprovoquemos
que vósprovoqueis
que elesprovoquem

Pretérito imperfeito

se euprovocasse
se tuprovocasses
se eleprovocasse
se nósprovocássemos
se vósprovocásseis
se elesprovocassem

Futuro

quando euprovocar
quando tuprovocares
quando eleprovocar
quando nósprovocarmos
quando vósprovocardes
quando elesprovocarem

Modo imperativo

Afirmativo

(tu)provoca
(você)provoque
(nós)provoquemos
(vós)provocai
(vocês)provoquem

Negativo

(tu) nãoprovoques
(você) nãoprovoque
(nós) nãoprovoquemos
(vós) nãoprovoqueis
(vocês) nãoprovoquem

Infinitivo pessoal

euprovocar
tuprovocares
ele, ela, vocêprovocar
nósprovocarmos
vósprovocardes
eles, elas, vocêsprovocarem

Traduções

catalão
provocar
alemão
auslösen; provozieren; veranlassen
inglês
to cause; to provoke
castelhano
provocar
francês
provoquer
italiano
provocare
neerlandês
pesten; provoceren; uitdagen; veroorzaken